هم اندازه ی دلسوزی ام برای ناله ی شقیقه ی زمین
زیرِ شلاقِ تیز باران؛
- تو را دوست دارم...
تو را دوست دارم
هم اندازه ی عشقم به تتهاییِ قاصدکی در برف؛
- نامعلوم...
مثل لباس احرام بجا مانده از پدربزرگ
و
پیراهن گل گلیِ آبیِ مادر بزرگی
که
بزرگ بود و خیلی بزرگ...
همانند روزهایی که از شکوفه های درخت آلبالوی خانه ی پدری عکس میگرفتم؛
- تو را دوست دارم...
برچسب : نویسنده : peykesaharo بازدید : 107